Resolución ante a lei contra o aborto.

A LEI CONTRA O ABORTO, DO GOBERNO DO PP, É UNHA ALIANZA DO CAPITAL E A IGREXA CATÓLICA PARA MANTER A DOBRE OPRESIÓN DA MULLER, E PARA OBSTACULIZAR A LOITA POLA SÚA LIBERACIÓN, POLO CONTROL DO PROPIO CORPO E CONTRA A SÚA SITUACIÓN DE DESIGUALDADE E INFERIORIDADE.

Nin onte nin hoxe a maternidade no Estado Español é unha elección libre para a muller, especialmente para a muller de clase traballadora. A maternidade foi sempre unha imposición, tanto desde a superestrutura ideolóxica como desde as regulamentacións establecidas en leis diversas, e -entre elas- especialmente a do dereito ao aborto; sempre axustándose ás necesidades concretas da burguesía en cada momento histórico do desenvolvemento capitalista. A regulamentación do aborto, desde o poder burgués, utilizouse para incrementar a forza de traballo dispoñíbel para ser explotada, como mecanismo de defensa da propiedade privada e tamén como dominación ideolóxica de toda a clase obreira a través do corpo da muller, como sucede na actualidade.

Sobre os perigos do oportunismo.

“O oportunismo maniféstase, non o esquezamos, de xeitos diferentes, xurdindo ás veces con máscara socialista”.

Publicamos, traducidos a galego, dous artigos sobre a cuestión do “oportunismo”. O primeiro é de Miguel Urbano ("O oportunismo na senda do comunismo"), que fai referencia a artigos que conforman o número 4 da Revista Comunista Internacional. Un deses artigos ("Algúns trazos do oportunismo en América") é o redactado polos nosos camaradas Pável Blanco e Héctor Colío, do Partido Comunista de México, que tamén publicamos nesta mesma entrada.

 Dispoñemos de exemplares da RCI nº 4, que nos poden solicitar.

"O vento de Outubro alentou a loita da clase obreira en todo o mundo"

Contrapoder.info ven de realizar un especial conmemorativo do 96 aniversario da Revolución Bolxevique, baixo o título “Outubro en novembro”. Consistía en enviar un cuestionario, coas mesmas preguntas, a distintas organizacións políticas galegas.

A continuación, publicamos as nosas respostas a este cuestionario:

“Para os traballadores non hai outra saída da crise que a revolución socialista” [Marco Rizzo, Secretario Nacional de CSP-PC de Italia]

Unidade e Loita entrevista nesta ocasión ao camarada Marco Rizzo, Secretario Nacional de Comunistas Esquerda Popular – Partido Comunista de Italia, co que conversamos sobre a situación da clase obreira e o movemento comunista en Italia e en Europa.

Batería de medidas para o Naval.

- Mantemento de todos os postos de traballo sen amortizacións do cadro de persoal de Navantia, e das condicións económicas, laborais e sociais vixentes con anterioridade ao actual, regresivo e entreguista convenio colectivo.

- Contratación directa de traballadores e traballadoras de obra e servizos pola principal, coa garantía de equiparación de condicións laborais (xornada, horarios, etc.) na perspectiva futura de homologación salarial progresiva, e integración por ampliación do cadro de persoal. Restrición da subcontratación a areas especializadas, suministros e servizos que non podan dotarse cos seus recursos propios.

- Pola defensa da plena titularidade pública de Navantia. Rexeitamento de todo proxecto de privatización e/ou participación de capital privado, ou calquera outra forma mixta público-privada. Remate do veto sobre Navantia-Fene, e sobre as limitacións á produción civil impostas pola Unión Europea mediante sucesivas directivas.

No capitalismo, non hai vida sen violencia para as mulleres.

SEN PATRIARCADO para non morrer,

SEN CAPITALISMO para vivir.

A medida que se vai profundando a crise estrutural do capitalismo e este aumenta os seus niveis de violencia para poder subsistir, a cara máis despreciábel do patriarcado aumenta tamén día a día. Á  violencia laboral, superponse a violencia de perder o emprego,  a dos traballos gratuítos de reprodución, á violencia física e/ou sexual… Dentro do decrépito  sistema capitalista non hai vida sen violencia.

A OMS, no primeiro informe detallado sobre datos a nivel mundial, cualificou os niveis de violencia contra as mulleres como "un problema de saúde global de proporcións epidémicas" que se produce tanto no ámbito doméstico como fóra do mesmo. Destácase  que non hai diferenzas significativas entre países ricos e pobres en canto aos malos tratos por parte do home á muller nunha relación de parella, que afecta a un 30% de mulleres en todo o mundo. Os casos entre a mocidade van en aumento. Sen fronteiras físicas ou xeracionais calcúlase que un 35% de mulleres experimentarán feitos de violencia, en ámbitos privados ou públicos, nalgún momento das súas vidas.

Adiante coa loita do naval! A clase obreira unida e organizada, pode vencer!

A situación que está a atravesar o cadro de persoal de Navantia é hoxe insostíbel, a falta de carga de traballo é xa absoluta e pese as promesas dos políticos de quenda está lonxe de ser resolta.

Por outra banda, as condicións laborais e de futuro para un sector que é estratéxico estanse vendo ameazadas a causa das políticas e das reformas antiobreiras impostas dende a Unión Europea. Con estas políticas, que son unha arma e un mecanismo das clases dominantes contra a clase obreira e os sectores populares, están a levar a cabo procesos de liquidación de dereitos, reducións salariais e mesmo a liquidación completa de postos de traballo. Hoxe, a dirección de Navantia está disposta a empregar estas armas contra o conxunto dos traballadores e traballadoras, ameazando con EREs e despedimentos, se non son aceptados os seus plans e as súas políticas polo conxunto do cadro de persoal.

“Debemos explicar ao pobo que non é útil esperar agasallos da burguesía e que, se queremos algo, debemos loitar por iso.”

Entrevista a Gyula Thürmer, presidente do Partido Obreiro Húngaro.

Seguindo coa nosa serie de entrevistas aos máximos dirixentes de Partidos Comunistas e Obreiros irmáns, nesta ocasión é Gyula Thürmer, presidente do Partido Obreiro Húngaro, quen responde ás preguntas de Unidade e Loita.

NON Á SEGREGACIÓN DE RENFE E Á PRIVATIZACIÓN DE ADIF.

A aposta clara do Ministerio de Fomento do Goberno do PP e tamén do anterior Goberno do PSOE era e é desmantelar as liñas de proximidade que vertebran o territorio e apostar pola conexión entre grandes cidades a través da alta velocidade. Tamén a privatización do ferrocarril, como do resto de servizos públicos, seguindo as directrices da Unión Europea.

Discurso de Giorgos Marinos, membro do Buró Político do Comité Central do KKE, no 15º Encontro Internacional de Partidos Comunistas e Obreiros en Lisboa.

Estimados camaradas:

Agradecemos ao Partido Comunista Portugués pola hospitalidade e saudamos aos representantes dos Partidos Comunistas que asisten ao 15º Encontro Internacional de Partidos Comunistas e Obreiros.

O KKE rende homenaxe ao comunista Álvaro Cunhal, Secretario Xeral do Partido Comunista Portugués, figura destacada do movemento comunista con motivo do 100 aniversario do seu nacemento.

Álvaro Cunhal dedicou a súa vida á loita polos intereses da súa clase, pola causa do socialismo; foi firme defensor do principio do internacionalismo proletario.

As loitas desta xeración de comunistas son unha inspiración para que continuemos a nosa loita máis decisivamente para levar a cabo as tarefas que temos, polo derrocamento do anticuado sistema capitalista.

Estimados camaradas:

Adiante a loita dos traballadores e traballadoras de Tragsa e Tragsatec.

Comunistas da Galiza (FORXA! e PCPE) e as CMC apoiamos e chamamos a apoiar ás traballadoras e traballadores do grupo TRAGSA que van á Folga o 7 de novembro.

O despedimento colectivo anunciado pola compañía deixará na rúa a máis de 800 persoas en TRAGSA e outras tantas na súa filial TRAGSATEC, que as empresas xustifican alegando a “previsión de perdas” para este ano, e ocultando os millonarios beneficios acumulados por ditas compañías nos exercicios anteriores.

Millonarios beneficios porén da nefasta xestión realizada polas entidades accionistas como a SEPI, que, como no caso do sector público da produción naval, sen dúbida é  unha “incompetencia” orientada a desmantelar e privatizar o que queda de sector público, convertilo en negocio de compañías privadas a costa dos postos de traballo e as condicións  laborais da clase obreira.

“A loita contra o reformismo e o oportunismo é a principal batalla dos revolucionarios na actualidade.” [Iván Pinheiro, Secretario Xeral do Partido Comunista Brasileiro]

Unidade e Loita: Camarada Iván, hai uns meses Brasil viviu fortes mobilizacións populares iniciadas a causa do prezo dos billetes de autobús. Poderías comentar que análise fai o PCB deses movementos?

Ivan Pinheiro: As manifestacións en Brasil non se terminaron, só se atopan a lume lento. O reaxuste das tarifas de autobuses só destapou unha olla a presión social que mesturaba innumerábeis insatisfaccións, espallando todas as angustias e demandas do pobo brasileiro, sobre todo da gran maioría da mocidade das capas populares, sen perspectiva de futuro digno. Este estoupido desmontou unha mentira oficial dos gobernos reformistas do PT, a de que todos os brasileiros vivían felices e en harmonía, nun capitalismo “de rostro humano” que favorecía a todas as clases sociais, no que todos gañaban. Inventaron dous conceptos estraños: “capitalismo de masas” e “sociedade de clase media”.

Dimitris Koutsoumpas: É necesaria a coordinación e a elaboración dunha estratexia revolucionaria común.

ECE 2013: Discurso introdutorio pronunciado polo Secretario Xeral do CC do KKE, Dimitris Koutsoumpas.

O 30 de setembro de 2013 nunha aula do Parlamento Europeo en Bruxelas, por iniciativa do KKE, celebrouse o Encontro Comunista Europeo de 2013 baixo o tema: “O papel dos Partidos Comunistas e Obreiros de Europa no fortalecemento da loita da clase obreira e dos sectores populares contra a UE e a estratexia do capital, por unha saída da crise favorábel aos pobos, polo derrocamento do capitalismo, polo socialismo”.

Neste encontro os partidos comunistas e obreiros de toda Europa discutiron sobre a súa loita contra a UE e a estratexia do capital, intercambiaron experiencia da súa actividade en cada país, planearon iniciativas para a coordinación da súa actividade. Este encontro ha ter unha importancia adicional dado que este ano se celebrou no período previo ás próximas eleccións europeas.

Neste encontro participaron 32 partidos comunistas e obreiros de toda Europa.

O discurso introdutorio no encontro foi pronunciado polo Secretario Xeral do CC do KKE, Dimitris Koutsoumpas, quen destacou:

“A loita contra o oportunismo é unha condición de desenvolvemento do movemento dos partidos comunistas e obreiros”.

Entrevista realizada por “Unidad y Lucha” –órgano do Comité Central do PCPE- a Pável Blanco, Primeiro Secretario do Comité Central do Partido Comunista de México.

Todos á Rúa! Día Internacional de Acción 3 de Outubro 2013.

Estimados colegas, militantes do movemento sindical clasista,
Afiliados e amigos da Federación Sindical Mundial,
Organizacións sindicais en todos os continentes, traballadores, mozos,

A Federación Sindical Mundial convócaos a unirse ao chamamento para o Día Internacional de Acción 3 de Outubro, 2013. Protestas, marchas, folgas, conferencias e actividades serán organizadas en cada recuncho do mundo.

Unimos as nosas voces e mostramos a nosa determinación en acción simultaneamente cos nosos irmáns e compañeiros en todo o mundo, marchando con militancia por alimentos, auga, libros, medicamentos e vivenda para todos.

Para a Federación Sindical Mundial, unha vida digna presupón que todos estes asuntos dos traballadores sexan resoltos. Vida digna presupón que as masas populares teñan traballo estábel, un bo salario, boas pensións, seguridade social pública, educación gratuíta e pública. Un presente e futuro dignos é ter traballo estábel conectado ao seu coñecemento.

Para o movemento sindical reformista a consigna “traballo decente” son só palabras; para a FSM “traballo digno” ten un contexto concreto.

O capitalismo, o imperialismo e a CIA.

Que é o imperialismo?

O imperialismo non é unha actitude nin un comportamento, tampouco o constitúen as consecuencias dunha guerra. O imperialismo é o capitalismo nunha etapa superior de desenvolvemento. É capitalismo en descomposición.

Lenin, en O Imperialismo, fase superior do capitalismo, afirmaba que cando o capitalismo chegou a unha fase determinada do seu desenvolvemento, algunhas das características que había ter na súa fase premonopolista se trocaron na súa antítese e esta negación se converteu na esencia da fase superior. Negación que só será negada, á súa vez, durante a fase socialista-comunista.

Lenin resumía esta nova situación en cinco características:

"A concentración da produción e do capital chega ata un grado tan elevado de desenvolvemento que crea os monopolios, os cales desempeñan un papel decisivo na vida económica; 2) a fusión do capital bancario co industrial e a creación, no terreo deste capital financeiro, da oligarquía financeira; 3) a exportación de capitais, a diferenza da exportación de mercancías, adquire unha importancia particularmente grande; 4) fórmanse asociacións internacionais monopolistas de capitalistas, as cales repártense o mundo; 5) terminou o reparto territorial do mundo entre as potencias capitalistas máis importantes".

O capital aliméntase das guerras imperialistas.

Siria é hoxe o punto de mira para unha nova intervención imperialista. Despois de meses intoxicando coa existencia de armas nucleares, despois de adestrar e armar a mercenarios, os gobernos que defenden a intervención militar, encabezados por EEUU, utilizan agora a escusa das armas de destrución masiva, igual que fixeron en Iraq, para xustificar unha intervención que viñan buscando dende hai tempo.

Non é críbel que o goberno sirio permita unha inspección da ONU sobre a existencia de armas nucleares e aproveite para bombardear con armas químicas á beira de onde se atopaban os inspectores. É máis doado crer que os mercenarios ao servizo do imperialismo aproveitaron a ocasión para lanzar bombas químicas preto de onde estaban os inspectores da ONU de modo que toda a maquinaria propagandística  se poña en marcha para tentar xustificar a intervención.

O pobo sirio leva meses sufrindo unha cruel guerra, os mortos cóntanse por miles, pero se a intervención imperialista se realiza abertamente será un masacre que destruirá todas as infraestruturas civís e provocará centos de miles de novas mortes.

O imperialismo non procura outro obxectivo que apropiarse do país, dos seus recursos e a súa posición estratéxica. Onte foi o afundimento do Maine, hoxe a falacia das armas químicas.

O capitalismo na súa fase de crise agónica aliméntase das guerras imperialistas, gobernos como o de España recortan os orzamentos para sanidade, educación, investigación, pero o orzamento para armamento é sempre o máis crecente, mercan e venden tanques e fáltanos material básico en hospitais, mercan e venden alta tecnoloxía en guerra e non dedican orzamento para a investigación educativa, médica ou ambiental.

Unidade e loita de clase!

A aguda crise estrutural capitalista estase a ensañar con brutal incidencia na clase obreira dunha bisbarra que como a nosa sofre un esfarelamento crónico no industrial, económico e demográfico dende hai case 40 anos. Aos seus dramáticos efectos de desemprego masivo, aniquilación de dereitos conquistados, desmantelamento de servizos públicos, miseria, desafiuzamentos e un longo etcétera, súmanse as políticas que co engano premeditado e o agravio comparativo baten contra o futuro inmediato do pobo traballador na comarca.

Dous dos exemplos máis significados son o sector naval e o caso da siderúrxica Megasa.

Ponencia de Grover Furr na súa visita a Galiza.

O pasado 22 e 23 de Maio do 2013, en Compostela e Ferrol respectivamente, o historiador norteamericano Grover Furr participou nun ciclo de conferencias baixo o título “As mentiras de Khrushchev. A falsificación histórica contra o Movemento Comunista Internacional”, organizado polo colectivo marxista-leninista FORXA!, coincidindo coa publicación da edición galega do seu libro.

A continuación, compartimos o texto, traducido a galego, da intervención do camarada Grover Furr:

[12X] CONTRA O GOBERNO, A TROIKA E O CAPITAL: AVANZAR CARA A FOLGA XERAL!

Cómpre deixar a ferramenta, pechar a porta e saír á rúa.

Nuns poucos días todo Fene ficará sen carga de traballo. A demanda do dique deixase librada á vontade da SEPI e da UE imperialista, representantes do gran capital monopolista, responsábel e beneficiario da liquidación do noso tecido produtivo e da ruína da nosa clase.

O chamamento á Folga pon en pé de loita a milleiros de traballadoras e traballadores da Naval.

A Resolución Política do 19º Congreso do KKE.

As tarefas básicas do KKE ata o 20º Congreso.

Do 11 ao 14 de abril de 2013 celebrouse o 19º Congreso do KKE. Os traballos tiveron lugar na sé do Comité Central do Partido.

O 19º Congreso aprobou as Teses do Comité Central que inclúen o informe da actividade do Partido e as tarefas políticas ata o 20º Congreso, tomando en conta a discusión e a súa aprobación polas asembleas xerais das Organizacións de Base do Partido (OBP) e as Conferencias. Ademais, aprobou o informe do Comité Central no 19º Congreso así como o informe de traballo do Comité Central de Auditoría (CCA).

Contribución do P.C.P.E. ao 22º SEMINARIO COMUNISTA INTERNACIONAL (S.C.I. 2013).

“As vosas ideas mesmas son produto das relacións de produción, da propiedade burguesa, como o voso dereito non é máis que a vontade da vosa clase erixida en lei”. C. Marx e F. Engels.

Contra o pacto social, FOLGA XERAL!

Este 30 de maio a clase obreira vai á folga xeral en Euskadi. Vai contra a política dun goberno da dereita reaccionaria que quere facer pasar por futuro un retorno ás condicións dun pasado de miseria e superexplotación baixo a ditadura da patronal e o capital financeiro. Pero tamén contra dunha práctica sindical e política de pactismo social que en boa medida é corresponsábel xunto á crise sistémica do capitalismo, da situación actual de liquidación das conquistas de dereitos e condicións laborais, económicos e sociais dos traballadores e traballadoras.

"A nosa única resposta ten que ser reconstruír o Movemento Comunista Internacional" [Grover Furr].

Con motivo do Ciclo de conferencias con Grover Furr (profesor da Montclair State University –Nova Jersey-), baixo o título “A falsificación histórica contra o Movemento Comunista Internacional”, organizado por FORXA!, que terá lugar en Compostela e Ferrol (22 e 23 de Maio, respectivamente), o historiador norteamericano tivo a amabilidade de respostar a esta entrevista:

FORXA!.- Resume nunhas cantas frases cales son, ao teu entender, as causas económicas, sociais e políticas fundamentais que contribuíron á contrarrevolución na Unión Soviética.

Grover Furr.- Na miña opinión, é imposíbel responder a esta pregunta en poucas liñas sen acabar soando dogmático, xa que non hai cabida para a argumentación e as probas. Ademais, fun bruscamente atacado por algunhas persoas da esquerda polos últimos dous parágrafos en “As mentiras de Khrushchev”, onde me limitei a plantexar algunhas cuestións –preguntas obvias, creo– para futuras investigacións.

En xuño de 2011 falei sobre este tema. Aquí están as miñas conclusións, que terán que servir como a miña resposta polo momento:

1º de Maio: Día do Internacionalismo Proletario.

Chegamos a este 1 de Maio na Galiza con case 100 mil fogares con todos os seus membros no paro. En 30 mil deles tampouco entra ningunha prestación nin subsidio.

As políticas dos gobernos da oligarquía, tanto español como autonómico, tanto da “dereitona” como da socialdemocracia liberal, (coa complicidade do reformismo político naqueles ámbitos nos que co-goberna da man dos partidos da oligarquía), apostaron e apostan por facer fronte á crise estrutural do acabado modo de produción capitalista pondo a flote os beneficios dos monopolios a costa de destruír capital sobreacumulado e forzas produtivas, abaratando a forza de traballo, estendendo o desemprego, a precariedade, o paro xuvenil, a desnutrición infantil, o roubo de vivendas pola banca, o empobrecemento xeralizado da clase obreira, a sobreexplotación, atacando o salario directo e indirecto, as pensións, privatizando e desmantelando os servizos públicos, a sanidade, a educación, a xustiza.

A dimensión e a unidade do ataque requiren dunha resposta contundente e unificada.

CÓMPRE RESPOSTAR CON FORZA, UNIDADE E DIRECCIÓN POLÍTICA CLASISTA Á OFENSIVA DESATADA POLA OLIGARQUÍA CONTRA A CLASE OBREIRA E O POBO TRABALLADOR.

As Teses do Comité Central do Partido Comunista de Grecia para o 19º Congreso

11-14 de abril de 2013

PRÓLOGO

O KKE percorreu un longo camiño, desde 1918, cando se celebrou o seu Congreso Fundacional como froito maduro do desenvolvemento do movemento obreiro no noso país que se fusionou coa teoría do socialismo científico. A fundación do KKE foi acelerada polo impacto da primeira revolución socialista na historia, a Revolución de Outubro de 1917 en Rusia, un evento que confirma a época como a época de transición do capitalismo ao socialismo.

O KKE é o herdeiro xenuíno e digno das tradicións nacionais, democráticas e revolucionarias do pobo grego. Logrou, en condicións difíciles, manter o seu carácter revolucionario, mentres non ha ter nunca medo de recoñecer os seus erros e desviacións, facer unha autocrítica aberta ante o pobo. A súa traxectoria histórica xustifica a necesidade da súa existencia e actividade na sociedade grega.

O KKE é a sección organizada, consciente e avanzada da clase obreira. Loita polo derrocamento do capitalismo e a construción do socialismo-comunismo. É fiel ao principio do internacionalismo proletario. Loita polo reagrupamento do movemento comunista internacional tras o retroceso e a crise que experimentou, sobre todo logo da vitoria da contrarrevolución en 1989-1991.

O sistema capitalista en Grecia, así como nos demais países, non vai colapsar por si mesmo, debido ás súas contradicións. A gran intensificación das contradicións sociais conducirá a condicións dunha situación revolucionaria, a condicións dunha gran agudización da loita de clases mentres a través das loitas diarias maduraría e emerxería un movemento obreiro todopoderoso en alianza cos sectores populares que sofren. Nas condicións da situación revolucionaria, coa elección adecuada de consignas e de todas as formas de loita, o que se xulgará é a vontade e a decisión do pobo de romper e abolir as cadeas da explotación clasista, da opresión, da implicación na guerra imperialista. Requírese un movemento obreiro que non quede atrapado en solucións alternativas enganosas, utilizadas polo sistema político burgués para organizar o golpe contra o movemento, contra o radicalismo, a actitude e a vontade revolucionaria, co fin de evitar ou negar, para o maior tempo posíbel, o seu derrocamento.

10 de Marzo: Día da Clase Obreira Galega.

Os Comunistas de Galiza organizados tanto no PCPE como en FORXA! conmemoramos a histórica batalla do proletariado galego chamando a agrupar as forzas da Clase Obreira para resistir e derrocar ao capital.

No 41 cabodano de Amador e Daniel, heroes do proletariado caídos na loita contra as forzas do capital, a oligarquía e o fascismo, emitimos o seguinte comunicado conxunto:

Leninismo e revisionismo nas cuestións fundamentais da teoría e práctica do socialismo (Ditadura do proletariado, a súa forma de organización e entidade económica).

V.A.Tiulkin,
Primeiro Secretario de Partido Comunista Obreiro de Rusia - Partido Revolucionario dos Comunistas
M.V.Popov,
Doutor en Ciencias Filosóficas, Profesor, Presidente do Fondo da Academia Obreira 
-Representantes da revista “A Unión Soviética” do PCOR-PRC-

En 2009, o Fondo da Academia Obreira, que coadxuva a educación dos obreiros de Rusia, editou a colección “O principal no leninismo” que concentrou en si as teses fundamentais que caracterizan as actitudes teóricas leninianas sobre o enfoque clasista ao estudo dos fenómenos sociais e a ditadura do proletariado1. O coñecemento do seu contido axuda a comprender a deserción e o renegadismo de liderado do PCUS. Xa no XXII Congreso (1961) ocupou a posición revisionista nas cuestións fundamentais de marxismo-leninismo, fixouna no Programa do PCUS, co que predeterminou en moito a descomposición conseguinte do Partido e a destrución da URSS. Isto demóstrase neste artigo. Os autores trataron de prestar a maior atención ao feito de que a maioría das elucubracións, subterfuxios e argumentos “modernos” dos oportunistas e renegados dos nosos días, xa foran contestados por Lenin no período da súa loita contra os oportunistas e distorsionadores do marxismo na época da Segunda Internacional e o establecemento do Poder Soviético en Rusia.

Unha crítica marxista da análise keynesiana sobre a crise económica.

Henri Houben, é doutor en economía, investigador no GRESEA e o Instituto de Estudos Marxistas, especializado no estudo das multinacionais, das estratexias europeas de emprego e a crise económica.

Contribución á Sexta Conferencia da Asociación Mundial de Economía Política (Wape): "As respostas á crise capitalista: o neoliberalismo e máis alá." Amherst, maio, 28-29 de 2011.

John Maynard Keynes, mantén unha grande influencia no pensamento económico actual. Aínda que o movemento neo-liberal dominase durante as últimas décadas, as ideas keynesianas perduran, especialmente en épocas de recesión.

1. Keynes e a crise:

Tres teorías principais compiten entre elas para explicar as crises. O movemento liberal atribúea á chegada inesperada dun elemento perturbador (atentado, aumento dos prezos do petróleo, os acontecementos políticos ou sociais...) que debe eliminarse urxentemente para que o mercado recupere o seu funcionamento saudábel natural. Keynes non cría neste mecanismo de autorregulación.

Só a loita dá a vitoria.

A negativa da dirección da SEPI á construción do dique flotante para a factoría de Navantia Ferrol era unha sospeita anunciada. Pese a todos os compromisos farsantes, electorais e institucionais, o rebumbio e a burla da comisión de seguimento, as mobilizacións dos traballadores con idas e vidas, plantes e replantes, o argumento do condicionamento da pertenza á Unión Europea e o veto desta a todo o que poida significar axuda ou investimento na actividade dun sector público esencial na nosa estrutura produtiva, como é a construción naval, constituíu un facto case que definitivo. Se a isto lle sumamos a carencia de carga de traballo real a curto e medio prazo, que non a virtual, duns contratos mexicanos que aínda que non amosaron a ninguén nin se coñece o seu paradoiro, as perspectivas non poden resultar máis negras.

Algúns asuntos da estratexia do movemento comunista a través da experiencia do KKE.

Giorgos Marinos,

membro do Buró Político do CC do KKE

Unha versión reducida do artigo foi publicada na revista alemá "Marxistische Blätter", número 5 de 2012.

É verdade que cando nos referimos aos problemas complexos que lle concirnen ao movemento comunista e obreiro, especialmente cando se trata de problemas que teñen que ver coa estratexia dos partidos comunistas, a política de alianzas, é necesario mellorar o debate ideolóxico e político acerca de cuestións sobre as que se expresan diferentes enfoques e desacordos. Así se formularán argumentos, posicións diferentes poñeranse a proba sobre a base das experiencias reais, os principios marxista-leninistas e a experiencia do movemento comunista e obreiro.

Deste xeito evitaranse os aforismos, e a discusión ou debate contribuirán para sacar conclusións, destacar os elementos positivos na estratexia e a táctica dos partidos comunistas ou rexeitar as posicións erróneas e corrixilas.

Todo isto ten un obxectivo. Que o Movemento Comunista estableza bases sólidas, revolucionarias e supere a súa crise, que se volva capaz na loita pola organización da clase obreira, pola construción da necesaria alianza sociopolítica, por conquistar un nivel máis alto no esforzo por reunir forzas co obxectivo de escalar no conflito contra as forzas do capital, por derrocar a barbarie capitalista, polo socialismo.

A socialdemocracia ao servizo das clases dominantes. A loita do partido comunista.

Raúl Martínez, Responsábel da Área Ideolóxica do CC do PCPE

 Ramón López, membro da Área Ideolóxica do CC do PCPE

O revisionismo, fenómeno histórico hostil ao marxismo.

Dende o nacemento do movemento obreiro ata os nosos días librouse no seu seo unha intensa loita entre dúas tendencias: a revolucionaria e a oportunista. O oportunismo adoptou ao longo da historia distintas e numerosas manifestacións, tanto baixo formas de "esquerda" como de dereita. Neste artigo abórdase o oportunismo de dereita ou revisionismo, fonte inicial da corrente política que hoxe coñecemos como socialdemocracia, cuxa natureza mudou, ao longo do século XX, transformándose de corrente do movemento obreiro en movemento político defensor con decisión e piar esencial do capitalismo monopolista.

O revisionismo xurdiu a finais do século XIX cando, tras a morte de Federico Engels, se desatou unha loita aberta no seo do movemento socialista encabezada polo alemán Eduard Bernstein cuxa máxima <<O obxectivo final, non importa cal sexa, non é nada; o movemento o é todo>>1 converteuse en bandeira dos seguidores da teoría revisionista e da súa práctica política, o reformismo. Lenin afirmaría ao respecto:

Sobre os chamados suxeitos emerxentes. Vixencia do carácter revolucionario da clase obreira e o seu partido de vangarda.

Diego Torres,

Membro do Buró Político do Partido Comunista de México

Secretario de Relacións Internacionais

O Papel da Clase Obreira. 

Desde a súa xestación, o socialismo científico distinguiuse doutras teorías ao identificar no seo da sociedade actual unha forza social chamada a sepultar o capitalismo e erixir a nova sociedade. Esta forza social era a clase obreira. Desde as primeiras obras do marxismo, xa desde os primeiros escritos (entre eles A Situación da Clase Obreira en Inglaterra, O Manifesto do Partido Comunista ou Principios do Comunismo), "o principal na doutrina de Marx e Engels é o esclarecemento do papel histórico do proletariado como creador da sociedade socialista".1 

Marx e Engels fundaban estas afirmacións nunha profunda análise da economía capitalista. Que condicións, características e cualidades son as que reúne a clase obreira para estar chamada a cumprir este papel?

A ideoloxía do “pacto social” e o seu impacto negativo na clase obreira.

Por Ali  Ruckert,
Presidente do Partido Comunista de Luxemburgo (KPL)

As tentativas do capital por ter unha influencia ideolóxica sobre o pobo traballador e as súas organizacións forman parte integral da historia do capitalismo. Estas tentativas teñen o obxectivo de afastar aos traballadores da loita de clases, evitar que se produza un cambio básico nas relacións de poder existentes e na situación da propiedade e impedir a abolición da explotación do home polo home.

Esta estratexia do capital foi levada a cabo con éxito no que se refire a amplos sectores do movemento sindical, cuxos obxectivos inicialmente se limitaron ás melloras sociais no seo do sistema capitalista e, máis tarde, á defensa do logrado.

O internacionalismo proletario: a condición necesaria para a loita contra a burguesía.

Ingars Burlaks,

membro do Partido Socialista de Letonia.

O nacionalismo na súa calidade de determinada ideoloxía estruturada naceu no século XIX. Xunto coas teorías liberais daquel período estábase a desenvolver como un dos factores da loita contra os atavismos de relacións feudais.

A medida que maduraba o marxismo, inevitabelmente tívose que formar unha opinión ao respecto daquela ideoloxía, que era suficientemente popular debido a unhas razóns históricas e ideolóxicas.

Moitas obras de Marx, Engels e Lenin están dedicadas ao tema nacional.

O lema “Proletarios de todos os países, Unídevos!” representa o resultado concentrado da súa postura.

A fin da clase obreira?

Peter Mertens,

Presidente do Partido do Traballo de Bélxica (PTB).

Hai unha idea moi difundida, que se escoita cada vez con maior frecuencia: as tecnoloxías da información e as ciencias da comunicación cambiaron a produción dun xeito radical. A maioría dos países desenvolvidos teñen unha economía de servizos, unha sociedade post-industrial. En Europa, o 66% da poboación traballadora faino no sector servizos. Nos Estados Unidos esta cifra chega ao 79%.¹ Debido a este cambio na composición da clase traballadora, non se pode seguir igual que antes, di o filósofo italiano Antonio Negri: «Detesto a xente que di: a clase obreira morreu pero a loita continúa. Non. Se a clase obreira morreu –e é certo– é que todo o sistema que depende deses equilibrios de forzas está en crise.» ²

A contradición entre traballo e capital.

Sobre o feito nacional en Catalunya.

A cuestión nacional de Catalunya nos últimos meses converteuse no debate político máis controvertido dos que hoxe se dan no contorno de toda a súa superficie e no resto das comunidades do Estado español. Destacan, pola súa marcada vehemencia reaccionaria, os comentarios do bloque oligárquico que leva a marca “PP”, aínda que o arranque desta polémica de agora haxa que achacarlla a CiU como o máis fiel representante da gran burguesía catalá, que é a que o encetou, non por amor platónico a Catalunya, senón por afán de controlar e xestionar o acervo económico, político e cultural deste país.

Problemas contemporáneos da loita de clases e o papel do Partido Comunista.

PRINCIPIOS FUNDAMENTAIS DO MOVEMENTO OBREIRO REVOLUCIONARIO, DO MOVEMENTO COMUNISTA. 

Dimitris Gontikas

Membro do Politburó do CC do KKE.

Cada partido comunista que se mantén firme na súa misión e comprometido coa súa tarefa principal, é dicir, preparar, organizar a clase obreira e dirixila á loita para cumprir a súa misión histórica, debe guiarse pola posición fundamental do socialismo científico: "Sen teoría revolucionaria non hai movemento revolucionario". Ten que defender esta posición de principios de modo implacábel e consecuente ante calquera intento de socavala e, sobre todo, defendela loitando sen cesar para que a teoría corresponda sempre coa práctica.